H.S.V. De Kampioen
Uitslag

Van Deventer cyclescafe dinsdag competitie
Van Deventer cyclescafe dinsdag competitie

Omdat het me vorige week niet lukte buitenreglementair te winnen was het tijd voor een nieuw plan. De Kneet indachtig besloot ik deze dinsdag tactisch te rijden. Andermans bordje eerst leeg eten, dat was de opdracht die ik mezelf oplegde. Niet als een halvegare kopwerk doen, niet nodeloos gaten dichtrijden en vooral geen wanhoopsdemarages plaatsen. Het kwam er dus kort gezegd vooral op neer heel veel niét te doen.

Al bij de start zag ik wel heel veel Dasia-bordjes die ik leeg zou moeten lepelen. En ook Sportzorg was beter vertegenwoordigd dan ik trek had. Gelukkig had Paul Pruis, de Adelaar uit de Velserbroek, het goede voornemen vooral eerst zijn eigen bord leeg te eten. Hij zette zich op kop en begon heel hard te trappen.

In ons peloton rijden meerdere renners rond die vooral heel hard en heel onverstandig op kop kunnen rijden. De meeste van die renners luisteren naar de naam Paul. Paul den Edel is de enige Paul die week na week bewijst dat hard op kop gaan rijden niet perse onverstandig hoeft te zijn. Maar den Edel, Kampioen der Kampioenen, rijdt niet bij ons. Hij geselt week in week uit het A-peloton. Meestal lost hij dat halve peloton ook nog eens binnen een ronde of drie. Bij de A, sprak een wijs man ooit, rijden ze alleen maar heel hard. Bij de B wordt gekoerst.

En of er gekoerst werd. En tijdens het spervuur aan ontsnappingen dat volgde op de vermetele kopbeurt van de Adelaar hield ik me braaf aan de opdracht: niets doen! Voorwaar, ik kan dit, juichte ik in stilte! De verveling van het helemaal geen klap doen tijdens de koers verdreef ik met het observeren van andere renners die geen trap teveel deden. Frank Hutzezon, de immer slim koersende Blauwe Schicht, reed op zijn gemakkie in de staart van het peloton. En Dasia-renner Duncan Oudshoorn reed met spelenderwijs gemak naast ploeggenoot Eelco van Wort. Toen er bij een korte versnelling in het peloton een gat leek te vallen had Jerommeke Oudshoorn slechts twee, drie machtige omwentelingen nodig om weer naar het wiel voor hem te rijden. Potdomme, dacht ik. Dat bord is nog lang niet leeg.

Ik raakte van die waarneming zo verward dat ik ineens mijn koersplan een beetje vergat. Vlak nadat de kopgroep van het A-peloton ons gepasseerd had reed ik solo. In mijn eentje. Voor de groep uit, voor de goede verstaander. Heb ik dat weer. Neem ik te hard over, laten Kampioen-genoten een gat vallen en moet ik verdorie toch aan mijn eigen bord beginnen.

Gelukkig werd ik binnen een ronde teruggepakt door het nu toch wel erg rap rijdende peloton. Ternauwernood sloot ik aan toen ineens Kampioen-renner Rob Klinge het hazepad koos. Maar ook zijn woeste plannen werden gesmoord door het hoge tempo dat het peloton met de finale in zicht aan het ontwikkelen was.

Na de sprint van de Nieuwelingen, waar sprintkoning Thomas Monkelbaan naar de overwinning greep, was het tijd voor het slotstuk van mijn Masterplan. Het enige wat me nu nog te doen stond was een splijtende demarrage van achteruit. Maar hee, wacht….Het was Martijn Suk die mijn demarrage plaatste! Maar nu was het Wes Dekkers die het Kampioensbelang keurig wist te verdedigen.

In de vuur van de strijd bedacht ik het tweede koersplan dat de Kneet ooit uitlegde: Je gaat gewoon hard op kop rijden en dan laat je niemand er meer voorbij komen! Briljant in zijn eenvoud! Paul Pruis reed in het tweede wiel bij het ingaan van de laatste ronde, ik zocht beschutting achter hem. Straks zou hij van kop gaan en dan hoefde ik alleen maar heel hard te trappen. Niemand voorbij laten komen. Maar het was toch nog best wel ver…ontdekte ik na bocht twee… Andermans bordjes leegeten heeft alleen zin als je daarna zelf nog wel iets op je bord hebt liggen. En mijn bordje voelde, net als mijn benen, al best een beetje leeg.

Juist op dat moment vloog er een renner in het groen voorbij. Dennis Oolbekkink flitste langs me alsof de Buizerd hem op de hielen zat. Achter hem aan jakkerde een bonte stoet aan renners met aspiraties en volle bordjes. Plan Kneet: mislukt.

De sprint kon ik van ruime afstand aanschouwen. Sprintkanon Martijn Suk won voor de immer slim koersende Blauwe schicht Frank Hutzezon. Derde werd Dasia’s Duncan ‘Jerommeke’ Oudshoorn.

A Klasse

1.Dingeman Vink
2.Paul den Edel
3.Kevin Coster
4.Jack van Honschoten
5.Stefan Appelman
6.Jesper Dijksman
7.Laurens van der Woerd
8.Jos Leyten
9.Sander v.d. Raad
10.Juan Vazquez Gonzalez

B Klasse

1.Martijn Suk
2.Frank Hutzezon
3.Duncan Oudshoorn
4.Gerben Voogd
5.Serge Leloux
6.Rob Klinge
7.Rene van der Lee
8.Dirk Dijksman
9.Rogier Trousset
10.Wes Dekkers

Nieuwelingen/Nieuweling Dames/Dames

1.Thomas Monkelbaan
2.Rik Rozenburg
3.Figo Kraan
4.Charlie v/d Hoeden
5.Nike Aardewijn
6.Loes Rozenburg
7.Mick Stromeier