H.S.V. De Kampioen

Uitslag

Het begint met een zachte trommelende symfonie van regendruppels, als een mysterieus voorteken van wat komen gaat. Het houdt niet op, niet vanzelf. Kent u hem nog, de campagne tegen zinloos geweld? Wat ook niet vanzelf ophoudt is de afwezigheid van de vaste journalist Paul en het slechte weer tijdens de dinsdagavond competitie. Een ontembare wispelturige wind streelt het landschap, en de regen kust het parcours als een ondeugende minnaar. Het is bijna een uitdaging om de fiets te omarmen en de elementen te trotseren. Maar te midden van deze ongunstige omstandigheden, ontwaakt een innerlijke dapperheid. Ik verzamel moed, herinnerend aan de weken waarin de regen het fietsspoor domineerde en waarin ik weinig heb gefietst.

Het clubhuis ontvangt me met een intieme stilte, als een arena die wacht op zijn helden. Velen zijn afgeschrikt door de donkere wolken die als waakhonden dreigen. Begrijpelijk, toch? Toch staat daar Sep Visser, de onverschrokken beul uit Bennebroek, onaangedaan door natuurspelletjes. Hij keert terug van het meesterlijke strijdtoneel van het WK-masters in Glasgow. Als belastinginners ontfutselen we hem verhalen van zijn avonturen die hij heeft meegemaakt in de Schotse hooglanden. Er is een kort moment van heldenverhalen, maar de roep van de race weerklinkt.

In de prelude van de race wordt de stilte voelbaar. Het zijn de stille grootheden, Jack, Elmer, Merih, Jos en Maas, die zich opstellen aan de startlijn. Maas, gekleed in clubkleding, straalt vastberadenheid uit, zijn strategie reeds onthuld aan de digitale winden (beter bekend als strava). Maar het is Jesper die weer opduikt, teruggekeerd van zijn worsteling met een blessure. Zijn veerkracht vervult de lucht met inspiratie, een symbool van doorzettingsvermogen te midden van tegenslag. Het is mooi om te zien dat hij er weer bij is.

En dan, het moment waarop de tijd zich buigt naar de koers. 19:15, het uur waarop de klok de helden wekt. De regen, niet langer een aarzeling, begint te vallen als een meeslepende melodie van strijd. In de eerste ronde raakt het asfalt doordrenkt, als een verklaring dat dit geen gewone avond zal zijn. Gedachten dansen tussen natheid en opwinding – had ik maar thuis moeten blijven?

De eerste adembenemende minuten vliegen voorbij als een sluimerende spanning. Het peloton glijdt als een goed geoliede machine over het wegdek, maar de ontsnapping blijft een raadselachtige belofte. Jesper waagt een solitaire dans, maar wordt snel ingehaald door het peloton, een echo van de grenzen van individuele kracht. Het peloton wordt als een zeef, het onnodige wordt weggeblazen, en het pad naar glorie wordt smaller.

Mijn benen vinden eindelijk hun ritme, een cadans van vastberadenheid in een zee van onvoorspelbaarheid. Plotseling breekt er een kans door de wolken, een ontsnapping die me verbindt met Jack. Samen ademen we als één, tot de hongerige pelotonadem ons opslokt. Maar Jack gaat door, als een pijl die uit een boog wordt geschoten, en ik vind mezelf aan de zijde van Hans Schelvis en Jack van Honschoten. Een trio van vastberadenheid, een drietal dat de wind trotseert en elkaar naar voren duwt. Maar snel nemen de jagers ons weer gevangen, en een sprint wordt de enige weg naar triomf.

Bij de 50-plus categorie snijdt Peter de Koster als een bliksemschicht door de regen, zijn naam schrijvend in de druppels op het asfalt. Peter wint de sprint. Jack's eerdere inspanning is voelbaar in zijn adem, maar hij strijdt onverschrokken tegen het neergeslagen pad. Hij pakt de 2^e plek. Hans Schelvis, de eenzame wolf, rijdt solo naar triomf in de 40-plus race. En terwijl de overige renners hun harten uitstorten in een sprint van pure passie, wint Merih voor Jesper. Ik word vierde, net achter Elmer, een legende van snelheid en pure kracht.

In het clubhuis echoën lachende stemmen en klinken koude cola’s op heroïsche inspanningen. En temidden van die vreugde fluister ik tegen mezelf: "Het was goed, het was meer dan goed." De spreuk van de thuisblijvers weerkaatst in mijn gedachten. Ja, thuisblijvers zullen altijd ongelijk hebben. Dus als je vanavond de warmte van huis hebt verkozen boven de regenachtige race, lees dan dit verslag en weet: de volgende keer, ongeacht het grillige weer, is de koers altijd een oproep tot avontuur, een dans van vastberadenheid op het natte asfalt.