H.S.V. De Kampioen

Uitslag

Onze onverschrokken journalist, Paul, is afwezig en dat betekent dat de koers deze keer wordt beschreven door niemand minder dan Wes Dekkers, een participerende journalist die de adrenaline al de hele middag door zijn aderen voelt stromen.

Het is weer een grimmige dinsdagavond. Vlak voor 19:00 uur trekken de laatste buien nog over Haarlem. Door mijn hoofd spookt de laatste hit van rapper Bizzey. “Ik heb zin in de zomer man” blijf ik stilletjes zingen in mijn hoofd. Dit is helemaal geen zomer. Dit is niet de zomer competitie, dit lijkt wel de eeuwig durende herfst competitie. Toch verman ik mijzelf. Ik moet naar de koers. Tevens sta ik op lijst als bestuurslid van dienst en als EHBO’er. Eigenlijk heb ik dus helemaal geen keus. Snel kijk ik op buienradar. Na mijn zorgvuldige analyse van het aankomende weer besluit ik toch maar met de auto naar de koers te gaan. Fiets achterin en gaan. Dan kan ik de koers ten minste droog beginnen.

Aangekomen op wheelerplanet is het nog uitgestorven. Slechts een eenzame renner heeft zijn rugnummer voor mij opgehaald. Shit denk ik. Het wordt toch niet weer zo een avond. Zelfs de altijd goedlachse positieve Sonja zegt “Jongens, we gaan toch niet voor 2 man koersen”. Gelukkig druipen er steeds meer renners binnen. Lokale helden als Rob Klinge en Jack Honschoten melden zich bij de inschrijftafel voor een rugnummer. Vlak voor tijd melden zich ook de echte hardrijders zoals Elmer Lise, Merih Hailemariam en Sam Hutzezon. Deze gasten moet ik straks in de gaten houden. Dat weet ik meteen.

Rond 19:15 gaat de koers eindelijk van start met een groep gedreven renners, als jonge stieren die na de regen vastberaden zijn om hun krachten te meten. Deze mannen zijn niet bang voor een beetje modder en vuil. De bel gaat. Nu zijn we echt begonnen.

De eerste ronde echte koers verloopt rustig. De baan is nog nat en gelukkig neemt er niemand risico’s in de verraderlijke bochten die vol liggen met kletsnatte bladeren. In de tweede ronde is het toch Sam Hutzezon die als eerste hard doortrekt vanuit de binnenbocht. De teller komt dik boven de 50 per uur en achterin staat de deur meteen open. De eerste renners waaien er meteen af. Zelf trek ik ook maar eens door op het lange rechte stuk. Mijn wiel wordt goed gehouden door de renners achter mij, maar toch zie ik langzaam gaatjes ontstaan achter in het peloton.

Na de eerste speldenprikjes wordt er een aantal ronden rustig aan gedaan. Te rustig voor een aantal renners. Ik zie Merih samen met Elmer hard doortrekken met Jack in hun wiel. Ze pakken meteen een gat, en dan weet ik het, dit is de slag van vandaag. Ik moet mee! Een halve ronde duurt het mij om erbij te komen. Vol in het rood, maar ik weet uiteindelijk aan te sluiten. Vanuit het peloton komt Sam nog aangestormd. Hij heeft zich met een verpletterende demarrage losgemaakt en sluit aan. Dan weet ik het zeker. Dit is vandaag de ontembare kopgroep. De eerste ronden trekken we alles uit de kast om onze voorsprong te behouden. De inzet is hoog, de snelheden zijn duizelingwekkend, maar we geven niet op. Dan komen de verlossende woorden van Sam “niet versnellen” we zijn weg. Vanaf dat moment daalt mijn hartslag eindelijk even. Tijd om wat te herstellen.

Voordat ik het weet worden de laatste ronden ingeluid, en in andere categorieën zien we spannende sprints en prachtige overwinningen. Bij de nieuwelingen wint Thije Hage. Bij de 50 plus wint Peter de Koster de sprint voor plaats 2 net voor Rob Klinge. Jack Honschoten komt alleen over de meet voor de winst, want die zat natuurlijk mee in de kopgroep. Bij de 40 plus wint Juan Vázquez Gonzalez de sprint voor plaats 2 van Hans Schelvis.

Maar mijn ogen zijn gericht op de kopgroep, waar geen aanval meer komt. We wachten geduldig op de onvermijdelijke sprint. Onder het toeziend oog van zijn vader Frank, schiet Sam Hutzezon als een bliksemschicht naar de overwinning, gevolgd door de indrukwekkende Merih op de tweede plek en de vastberaden Elmer op de derde plaats. Wes' prestatie mag niet worden onderschat, en hij sluit deze epische koers af op een indrukwekkende vierde plaats.

Het was een avond vol uitdagingen, maar de renners hebben zich niet laten ontmoedigen door het gure weer. Terwijl de koers ten einde loopt, zijn de harten nog steeds vervuld van opwinding en adrenaline. Voor hen is het een avond die de geschiedenis in zal gaan als een episch gevecht tussen mannen die zich niet laten afschrikken door een beetje modder, en die vastbesloten zijn om te zegevieren, ongeacht de omstandigheden.