H.S.V. De Kampioen

Uitslag

De kleuren van mijn fiets verraden het al een beetje. Hoewel ik me een serieus coureur voel, zien veel peloton-genoten me als een clown. Paultje het clowntje op zijn rood-gele fietsje. 

Ik beleef de koers ook anders dan hij er voor de andere renners en toeschouwers uitziet. In mijn hoofd plaats een scherpe, allesverzengende demarrage tijdens de finale voor de nieuwelingen. Voor ieder ander ervaart het als een oude man die op kop van het peloton gaat rijden en een heel klein beetje versneld. “Kom op, Paul, pak ze” hoor ik Bas Steenbrugge achter me schamperen. 

Wacht… laat ik vandaag niet weer met de finale beginnen. Laat ik beginnen met het verheugende feit dat er vandaag vooral stervelingen aan de start staan. De tempobeulen die de afgelopen weken het dinsdagavond-peloton geselden zijn vandaag dun gezaaid. Er zijn vier renners die zich bij de overigen hebben ingeschreven. Vooral veel groene nummers vandaag. Terminalen grijpen de macht bij de Van Deventer Cyclescafe Competitie. Zeker elf renners zijn de eerbare leeftijd van vijftig al gepasseerd. Tien cracks en een clowntje. Sapperdeflap. 

Door het ontbreken van renners die de dinsdagcompetitie vooral mis gebruiken om een tempo-training van een uur af te werken valt het geregeld stil tijdens de wedstrijd. Elke keer opnieuw zijn er dwazen en andere vermetelen die dan hun kans proberen te grijpen een kopgroep op te zetten. Maar even zo vaak komt het peloton dan wel op gang en worden de actievelingen tot de orde geroepen. 

Vooral Wes Dekkers, Martijn Suk en Elmer Lise zijn erg actief. Verder lijkt het een wedstrijd zonder geschiedenis te worden. Of, nee, ik schrijf het verkeerd. Dat komt omdat ik vooral op mezelf aan het letten ben. Aan alle kanten ontsnappen er renners die ik niet eens zie. Geen tijd om naar te kijken, ik ben hier bezig met mijn Masterplan. 

De afgelopen dagen heb ik me verdiept in de eeuwenoude tactieken van de Chinese krijgsheer Sun Tzu. Vandaag pas ik de volgende toe: ‘Val aan in het geheim!’ Dat lijkt me enorm toepasselijk voor een renner van mijn statuur. Waar ik normaal gesproken pas in de finale mijn rode clownsneus aan het venster steek, ga ik het vandaag anders doen. Aanvallen in het geheim.

Als er weer een goede kopgroep weg lijkt te zijn met mannen als Bram Hoffmans en Gerben Voogd zie ik dat Maas van Westerhoven de oversteek gaat maken. Ik spring als een dolle naar zijn wiel en sluit samen met hem aan bij de kopgroep. Of…dat is hoe ik het ervaar. De andere renners zien hoe ik hijgend en piepend het wiel van Maas weet te houden om daarna met de hele kopgroep in wording teruggepakt te worden.

Bij de bel voor de Nieuwelingen val ik weer in het geheim aan. Ik sprint voor Thomas Monkelbaan, Koen van der Meer en Kaj Vitalis uit om nog voor het ingaan van de laatste twee ronden van de Terminalen een ruime voorsprong te hebben op het peloton. Maar vlak voor de streep, als de jongelui me voorbij sprinten en Thomas wint hoor ik achter me Bas Steenbrugge lachen. Sapperdeflap.

In de laatste ronde wil ik nog een keer stiekem aanvallen. Ik rijd naar de kop, flits onopvallend langs Hans van Eijk en de Adelaar en rijd slinks voor hen uit.

“Waarom ging je nou ineens zo hard op kop fietsen net?” vraagt Sep na afloop van de wedstrijd. “Sapperdeflap,” is het enige wat ik nog uitbrengen kan.

Sep won dus bij de groene nummers. Ik werd in het geniep elfde. Zo tersluiks dat ik niet eens in de uitslag hieronder sta.

Bij de veertig plus is het Gerben Voogd die wint. Bij de overigen wacht Elmer Lise de sprint niet af. Hij rijdt de overige overigen op een ruime minuut achterstand door de laatste ronde met een gemiddelde snelheid van honderdnegenenzestig kilometer per uur af te leggen…Echt waar! Kijk maar op https://results.sporthive.com/events/PC2245712/races/7558010/bib/5_o

fotoalbum met dank aan Dirk:

https://myalbum.com/album/eectGDM9NdxQ/