H.S.V. De Kampioen

Uitslag

In vroeger tijden werd wielrennen gezien als een sport voor echte kerels (m/v). Het waren wezens uit een andere dimensie die door weer en wind, ontij, storm, sneeuwjachten, ijsregens, elkaar bekampten in urenlange, uitputtende wedstrijden. Met een beetje geluk stonden er nog een paar beren op de weg die af en toe één van de renners verorberden. Een DNF wegens ‘niet meer aan de finish verschenen’, dat was in de jaren twintig van de vorige eeuw niet ongebruikelijk.

En kijk nu waar de koers toe verworden is… 

Ik geef toe, het lijkt er deze zondag op dat één van de weergoden met zijn elleboog per ongeluk tegen de ‘seizoenen-schakelaar’ heeft gestoten waardoor die even op standje herfst staat. Het stormt. Er is veel regen voorspeld. Maar dat zal echte wielrenners niet weerhouden, toch?

Als ik vanuit Alkmaar naar de Kampioen fiets, valt de eerste bui. Een beetje jammer van mijn nieuwe spierwitte sokken is het wel. Toen ik vanmorgen de weersvoorspellingen zag -hier en daar een bui- dacht ik: geluk moet je afdwingen! Hup, aan die witte sokken. En om het geluk nog een extra duwtje te geven smeerde ik me dik in met zonnebrandfactor dertig.

Terwijl ik tegen de wind richting het Noordzeekanaal beukte (want ja, de wind was best hard…) draaiden elders in de regio wielrenners zich nog eens in bed om naar hun geliefden. “Ik denk niet dat het echt koersweer is…” spraken ze zwoel. 

Aan de start staan vandaag dus slechts zestien bikkels (m/v). Zestien renners die de geneugten van het afzien in storm prefereren boven plezier tussen de lakens. 

Het gebruikelijke spervuur aan demarrages direct na de start blijft vandaag beperkt tot een paar wilde pogingen van Wes Dekkers en Wouter de Jonge. Ook Marc Stouten, die in training is voor deelname aan het WK in Schotland, rijdt een aantal maal verduiveld hard weg. Ze krijgen niemand mee en dus stranden de pogingen in de grote leegte voor het pelotonnetje. De grote leegte waar de storm heerst. 

Het groepje buigt, barst, breekt, maar geen enkele keer is de breuk definitief. Elke keer weer komt alles samen. Het beeld van de wedstrijd is die van renners die op kop komen, een paar meter ruimte krijgen en dan verbaasd over hun schouder kijkend constateren dat niemand overneemt. Voor de neutrale toeschouwer is het vast een bijzonder saai schouwspel. Voor ons, de zichzelf tot slaafgemaakten van de weg, is het….nou ja….net zo saai, eigenlijk…

Om mezelf uit de slaap te houden doe ik, samen met Jos, een poging te ontsnappen. Maar net als alle andere ontsnappingen worden ook wij snel weer teruggehaald. 

Als ik even zit bij te komen in het laatste wiel, het wiel van Pim Hackman ditmaal, zie ik hoe Hidde Bos en hij smoezelen. Hier worden afspraken gemaakt, weet ik. Net zo goed als ik weet dat, als één van deze twee straks gaat, ik de explosiviteit zal ontberen met hen mee te gaan. 

Nog geen ronde verder is het zover. Hidde flitst voorbij. In zijn wiel Juan die oplettendheid wel combineert met explosiviteit. Even daarna gaat Pim op de pedalen lopen en is hij ook weg. 

En dan is het, diep in de finale, toch ineens oorlog! Wes gaat met enige vertraging achter het drietal aan. Marc Touwen duikt erachteraan. Jos Leijten springt mee. 

Wat ooit een mooi collectief van zielsverwanten leek, lotgenoten in de strijd tegen de elementen, is nu verworden tot drie achter elkaar aan jagende groepjes predatoren. De onderlingen verschillen zijn niet groot, maar worden ook niet kleiner. En zo jagen we naar de bel voor de nieuwelingen en dames.

Omdat Sabrina (de enige heldin in dit spektakel) helaas op heeft moeten geven, hoeft Pim Braak niet te sprinten voor zijn overwinning.

Bij de terminalen is Marc Touwen de koploper. Achter hem jagen wij: Ritzerd, Jaap en ik. Net zo vanzelfsprekend als ik vierde wordt, wint Marc dus. 

Bij de veertig-plus is de winst al net zo onbetwistbaar voor Juan. 

In de laatste rondes laat Pim Hackman Hidde achter om afgetekend te winnen. Met bijna een halve minuut voorsprong rolt hij over de streep.

En mijn nieuwe witte sokken? Nee, die krijg ik niet meer schoon…