H.S.V. De Kampioen

Uitslag

Het dreigt een smoorhete dag te worden vandaag. Niet alleen de koperen ploert zal de temperatuur opjagen bij de Spaarneduincompetitie, er staat weer hele berg toprenners aan de start om het koersvuur hoog op te stoken. Blijkbaar is er geen serieuze wedstrijd in de wijde omgeving, want naast de altijd snelle Paul den Edel staan de gebroeders Imming, Dennis Soeverein en Florian Bont aan de start te popelen om ons, het wielergepeupel, pijn te doen. 

Direct vanuit de start besluit Thijs Roos op avontuur te gaan. Met een milde glimlach kijk ik hem na. Ik heb voor de verandering maar eens een koersplan gemaakt vandaag. Dat plan behelst vooral me heel goed te verschuilen in het peloton. Datzelfde peloton zal het, net als ik, het wel veel te warm vinden voor wilde avonturen.

Al binnen een halve ronde verandert mijn glimlach in een grimas. Ik rekende even buiten de overenthousiaste reacties die de ontsnapping van Thijs ontlokt bij overige renners. Het lijkt wel of er afspraken gemaakt zijn, want binnen een mum van tijd wordt het peloton op een lang lint getrokken door de mannen van Imming.

Ik hoor het mezelf nog zeggen voor de koers. “Bram en Toon, het hoeft niet zo hard he,” bezwoer ik, “wielrennen is toch een soort gezelschapspelletje…” Maar daar hebben de broers blijkbaar geen boodschap aan, want de snelheid vliegt omhoog. Paul den Edel, Dennis Soeverein, Sep Visser, het hele spul van echte klasbakken sluit aan. We rijden vijfenveertig, vijftig, harder dan vijftig kilometer per uur! Dit is geen fietsen meer! Laagvliegen is het! 

Dan, vier renners voor me, zie ik ineens de gruwel! Het breekt! En niet zomaar rustig, centimetertje voor centimetertje. Nee, twee renners besluiten dat het hen te hard gaat en sturen gewoon naar buiten! Hopsakee, naar links, vaart eruit. Van honderd naar nul binnen een halve seconde. Dit is geen gat meer, dit is een krater! Binnen enkele meters zit de hele Vesuvius in het peloton! 

Links en rechts vliegen renners voorbij om de schade te beperken, maar het is al te laat. Wanz komt scheldend langs. “Paul, mijn wiel” Jelte Carlier probeert het nog. Frank van de Weteringe Buijs, Jytte Timmermans, Maas van Westerhoven…we komen allemaal te laat. 

Wanz vraagt wat we zullen doen. “Rijden of wachten?” We besluiten te rijden. Met dit tempo moeten er meer renners afwaaien, denk ik. Hoop ik. Bid ik. 

En verdomd, in de loop van de wedstrijd groeit ons groepje langzaam maar zeker uit tot een waaier. De mongolenwaaier. Of, zoals Suus Wagenmakers het veel dichterlijker noemt, ‘een mooi draaiend groepje’. 

Dat mooi draaiende groepje veegt steeds meer renners op. Vooral heel veel groene nummers. Ik tel eens even rustig en zie dan, tot mijn blijdschap dat bijna alle 50plus renners zich in deze groep bevinden! 

“Altijd blijven fietsen,” was het wijze adagium van een ploegleider die ik ooit sprak. Zelfs als je al twintig kilometer in je eentje achter het peloton aan reed. “Altijd blijven fietsen”. Want de race is pas afgelopen bij de streep! 

En kijk nu! De mongolenwaaier is veranderd in het terminalen-peloton! Een peloton met één koploper: Sep Visser, de man die afgelopen maanden is wezen trainen op Krypton! 

Ondertussen is de bel voor de Nieuwelingen\dames gegaan. Koen van der Meer wint. 

Maar, veel belangrijker, ons terminalen-peloton is zojuist gedubbeld door de eerste groep! Dat schept enorme mogelijkheden, besef ik me ineens. Want…de bel is gegaan….we zijn aan de laatste ronde begonnen….en de andere groene nummers weten dat niet precies…

Rene van der Lee vraagt aan me of ik weet hoeveel rondes we nog moeten.  Nog één, weet ik. “Nog twee” zeg ik.

Ook de andere groene nummers zijn in verwarring. Maar wie ben ik om die verwarring weg te nemen? Dus op het moment dat Sep aangaat om zijn overwinning nog wat meer luister bij te zetten sprint ik naar de kop van het peloton en duw mijn wiel voor die van Rene over de streep!

Tweede!! Achter de man van Krypton, dus eigenlijk eerste van de stervelingen! Sapperdeflap!! 

Bij de veertigplus wint Gerben Voogd.

Florian Bont is bij de Overigen de andere deelnemers te slim af en wint met een ruime seconde voorsprong.