H.S.V. De Kampioen

Uitslag

“Dan verzinnen we de wedstrijd zelf wel, “ riep de grote Theo Koomen ooit nadat hij te laat bij de finish van een etappe in de tour aangekomen was. Terwijl achter zijn rug de finishboog al opgeruimd werd, krakeelde hij vol vuur over een finale die zijn weerga niet kende.

Bij de A is het vandaag een finale zoals Theo Koomen zichzelf toen voor moet hebben gesteld. Tien mannen zijn met hoge snelheid onderweg als in de negende ronde ineens Jelte Buur weet te ontsnappen. Met een onwaarschijnlijk hoge snelheid, ruim zestig kilometer per uur (de cijfers liegen niet, kijk maar op Sporthive) lijkt hij ineens de slag te slaan. Helaas valt hij daarna helemaal terug en overhandigt zijn pijp aan Maarten. Dat doet overigens Sep Visser ook, maar bij hem is het vooral te danken aan een lekke band.

Nog geen drie rondes later is het Elmer Lise (die de B’s nu toch echt ontgroeid is) die op pad gaat met Serge van der Putten. De twee kanonnen werken zo goed samen dat ze binnen een ronde uit het zicht van de overige A-rijders weten te komen. En dan begint de zegetocht.

Het is alsof ze een geoliede machine zijn, deze twee. Als grote glanzende zuigers malen de benen van Serge zijn crankstel bijna aan gort! Elmer heeft een fluwelen pedaalslag, vol schoonheid maar ook superbe snelheid. Kijk ze gaan, die twee matadoren, die helden van de weg, die klasbakken! Er staat geen maat op deze twee en al ruim voor de bel is duidelijk dat Elmer en Serge de rijk gevulde enveloppen zullen delen.

Na zestien rondes krijgen ze de bel. In het pelotonnetje wil Rob Klinge, de oude krijger, ondertussen in de slag met Thomas Krijgsman. Het jonge talent slaat het aanbod van Rob Klinge (waarschijnlijk iets als: “samen erheen, ik win en jij krijgt de enveloppe…”) met een hautain handgebaar af.

In een koninklijk sprint a deux wint Elmer Lise ondertussen van Serge van der Putten.

Ook bij de B is het een druk koersgedruis. In de groep van oude helden, jonge talenten en overige klasbakken komt het op een massasprint aan. Jaap Kooistra wordt daarin op een nare manier aan de kant gezet en reageert als door een slang gebeten. Maar dat alles laat Martijn Suk koud. Hij is nauwelijks terug van trainingskamp en in een bloedvorm. Het sprintkanon van Dasia wint magistraal voor Gerben Voogd en Rene van der Lee.

Oh, en de nieuwelingen dan? Hoor ik u denken. Heel goed! Opmerkzaam! Even opmerkzaam als Finn Smith die een slim tactische sprint weet te winnen voor Jeroen Beltman en Thomas Jonker.

En het bleef nog lang onrustig op Wheelerplanet….