H.S.V. De Kampioen

Uitslag

Het is langs de kant van het parkoers toch een andere ervaring, die koersen op Wheelerplanet. Maar omdat een mummie in het peloton geen pas geeft (en mijn fiets net zo geknakt is als mijn ego) heb ik mezelf deze zondag de rol van official toebedeeld. Ja, ik weet het, in de Tour de France fietsen ze ook gewoon door met hun armen, benen, heupen en schouders dik in het verband, maar die jongens en meisjes zijn nog jong.

Bij hen wordt de ratio overschreeuwt door jeugdige overmoed en sponsorbelangen. Ze zouden misschien ook wel liever een paar dagen als een zeikerige official de sokhoogtes meten dan hun pijnlijke lijf op de fiets te trekken. Maar ja, de Tour wacht op niemand, zegt tv-commentator Maarten Ducrot dan. Ik vind mijn blessures wachtkamerwaardig, dus ik zit vandaag in op de jurywagen.

Het zonnetje schijnt als de renners zich aan de start verzamelen. Een man en vrouw of vijftig, keurig verdeeld over twee pelotons. Na de neutralisatie gaat het direct hard in beide groepen. Ik krijg een gefragmenteerd beeld van de wedstrijden, elke vier of vijf minuten stuift een stel dolle fietsers langs de jurywagen om daarna weer in het bos te verdwijnen.

Kopgroepen gaan en kopgroepen komen. Bij de B rijdt Mehir Hailemarian rondenlang solo voor de groep uit maar ook die poging sterft uiteindelijk in schoonheid.

Uiteindelijk eindigen alle drie de wedstrijden in een sprint. Bij de nieuwelingen is het een strijd tussen Thomassen. Thomas Monkelbaan drukt zijn wiel net voor die van Thomas Jonker over de streep.

Bij de B’s wint Gerben Voogd voor Wim van Leest.

Bij de A zit Jesper Dijksman de hele wedstrijd een beetje in de staart van het peloton te slapen. De laatste ronde breekt aan, hij mag wel eens wakker worden…

Ik sluit mijn knoestige hand om het ruwe roopje van de bel en denk terug aan André van Duin. “Bim Bam….gloeiende gloeiende…laat die klok op mijn poten vallen…” (ken uw klassiekers!)

Bij de voorlaatste passage van het A-peloton rinkel ik zo hard als maar mogelijk is de bel. Oh, wat gaat hij weer tekeer! Luid genoeg in ieder geval om Jesper te doen ontwaken. Van schrik rijdt hij in één streep naar de kop van het peloton, ontsnapt en jakkert zo door tot op de streep. De andere renners vergeten van schrik bijna te sprinten en Jesper wint afgetekend voor Jeroen Breewel en Wesley Hollenberg.