H.S.V. De Kampioen

Uitslag

Het wemelt deze ochtend van de rode rugnummers. De nieuwelingen van FRTC Almere zijn met een man of vijf afgereisd naar het mooiste club-parcours van de lage landen. Onze drie Kampioenhelden, Mick, Rick en Loes krijgen een zware dobber, blijkt al direct na de start. Of eigenlijk al voor de start.  Eén van de renners van Almere heeft niet door dat we geneutraliseerd starten en neemt vast een meter of vijftig voorsprong. Als de we streep naderen gaat het tempo al heel snel omhoog om de premature vlucht teniet te doen.

“Ohja”, denk ik op het moment dat ze vanuit het vertrek volle bak beginnen te koersen, “dat was ik vergeten” Of misschien wilde ik dat graag vergeten. Nieuwelingen koersen als…tja, als Nieuwelingen. Het is alsof er na elke bocht ineens een finishlijn getrokken kan zijn. Dat je uit de bocht komt en dat daar -surprise, surprise-  plotseling de meet blijkt te liggen. Hoepla, daar is wordt de winnaar al uitgeroepen. Als je dan niet op zat te letten ben je mooi geklopt.

Ze hebben ook hele snelle jonge benen. Ze demarreren alsof ze door een elastiekje afgeschoten worden. Floep, en er is weer een gat. Een gat dat wij, de overige renners in dit peloton, de B-helden die hun wielersporen al ruimschoots verdiend hebben, weer in een minutenlange jacht dicht moeten rijden. Samengevat komt er dus op neer dat vandaag acht jonge honden het drieëntwintig senioren enorm moeilijk gaan maken.

Mijn voornemen is zoals elke week: winnen. Niet dat dat ooit lukt. Een wedstrijd bij de B is elke week hetzelfde: dertig, veertig, vijftig mannen en vrouwen rijden zo hard ze kunnen rondjes en aan het einde wint Martijn Suk. Maar toch heb ik elke week weer een plan om hem te kloppen. Deze week is het plan tot half koers te volgen en daarna in de grote ontsnapping van de dag te zitten. Daarna zal ik het met een korte solo naar de streep afmaken en kan ik al ruim voor de finish…maar dat is van later zorg.

Want ik moet de eerste drie kwartier van deze koers wel volmaken. Terwijl op kop de nieuwelingen van FRTC Almere aan het ravotten zijn vraag ik me ineens af waar FRTC voor staat. Fiets, Roei en TennisClub? Fijne Racende Tieners Club? Dat is de ellende van niet actief mee koersen: mijn hersenen gaan malen over niets. Batuwu-griekgriek, voor de kenners..

Mijn Batuwu-griekgriek wordt plots een geur! Ik ruik een frisse, bloemrijke geur. Niet de geur van massage-olie, want dat ruikt naar sauna, volgens Wanz. Nee, de geur die ik na een aantal ronden gewaar word is meer een soort chemische benadering van Lelietjes van Dalen. Een eau de toilette van de duurdere soort, bijna. Zou er echt een renner zich vanmorgen hebben besprenkeld met een heerlijke bloemengeur? En zo ja: wie dan?

Ineens heb ik een bezigheid die de saaie kwartieren gaat vullen. Ik zal de prettig geurende renner vinden. Zo onopvallend mogelijk beweeg ik me snuffelend van wiel naar wiel door het peloton. Vervelend is het nu wel dat ook mijn Kampioen-genoten het nodig vinden koers te maken. Bas Steenbrugge jaagt op kop, Wes Dekkers roert zich uitbundig.  Telkens als ik een positie in de groep gevonden heb vliegen er weer links en rechts renners langs me heen en moet ik me opnieuw positioneren..

Het is een renner van Visker die de bedwelming verspreidt. Denk ik. Frisker van Visker. Dat is een geweldige  slogan!  En omdat Visker een sponsor van de Kampioen is krijgen we vast korting. Misschien is er ook wel een vrouwenvariant: Het is moederdag vandaag. Dat je na de koers thuiskomt met een flesje parfum voor moeder de vrouw. “Ja, mijn liefste, moeder van mijn kinderen, ik ben dan wel gaan koersen, maar kijk wat ik voor je meebracht: een flesje  Batuwu-griekgriek-parfum!”
 
Even denk ik dat Joel Leeflang zo heerlijk geurt. Om het echt zeker te weten probeer ik hem te isoleren door samen met hem weg te komen (tja….de eerste drie kwartier zijn bijna voorbij, ik mag het nu even…) “Mee,” roep ik tegen hem als ik demarreer. Aan dat  halve woord heeft hij genoeg. Hij springt mee maar neemt dan zo allemachtig hard over dat ik binnen een ronde met het hol open rij en alleen nog maar zijn wiel kan houden. Waar ik trouwens ook niets zoets ruik. Snel worden we teruggehaald. Geurloze Joël snapt dat er met mij aan zijn wiel niets te winnen is.

Eerst sprinten de nieuwelingen af. Thomas Jonker van de Fantastisch Racende Tieners Almere wint vlak voor Kampioenklepper  Rick Rozenburg. Daarna is het tijd voor onze laatste twee rondes.

Of toch drie? Of…? Er ontstaat wat onduidelijkheid. Henny wordt weer node gemist op de jurywagen. Mijn tot mislukken gedoemde ontsnapping zet ik één, of twee, rondes voor de finish in. Na een halve ronde maakt het peloton een einde aan mijn aspiraties  en sprinten we voor de eerste keer af. Elmer Liese wint met meters voorsprong. Achter hem oefent de rest van het peloton alvast een sprintje. Want, we moeten nog een rondje. Of niet Of wel?

Nou ja, het komt erop neer dat ik geen idee heb hoe de uitslag uiteindelijk tot stand kwam.

Tijdens de uitrij-ronde ruik ik ineens de geur. Batuwu-griekgriek, Frisker van Visker. Het komt gewoon uit het bloeiende bos. Niks geen eau de toilette. Ik denk dat ik daarin nog meer teleurgesteld ben dan in mijn twaalfde plaats. Onder voorbehoud.