H.S.V. De KampioenUitslag
Het clubkampioenschap van de Kampioen ontaarde al na een paar rondes in een slagveld van Noord-Franse proporties. Het was Paul den Edel zelf die de lont in het kruitvat stak. Terwijl uw huisschrijver op kop van het volledige peloton van 21 renners zichzelf aan het pijnigen was met even wanhopige als moedeloze kopbeurt kwam de Kampioen der Kampioenen langszij. Hij hield even in en bekeek met een rustige blik mijn fiets. “Nieuwe fiets?” vroeg hij. Zei hij. Met mijn laatste adem bracht ik zoiets als een bevestigend antwoord uit. De Kampioen hoorde het, denk ik, nog net. “Mooi,” meende ik zelfs nog op te maken. Maar zijn woorden verwaaiden in de verwoestende snelheid waarmee hij mij liet staan. Alleen de sterksten wisten nog naar zijn wiel te springen.
De Waaier van het Heden, met naast Paul den Edel kleppers als Jesper DIjksman en Jos Leijten verdween binnen geen tijd uit zicht van ons, de waaier van Toekomst en Verleden. In onze waaier reden de kampioenen van de toekomst en de bikkels van weleer. Eén nieuweling, Rik Rozenburg, had zich ook bij de snelle mannen aan weten te sluiten. Daarnaast waren er twee uiterst lepe oudere jongeren meegeslopen; Frank Nijssen en Rob Klinge.
“Waarom liet je dat gat nu vallen?” wilde Dirk Dijksman van me weten. “Ik heb de benen niet,” antwoordde ik. Nou ja, dat probeerde ik uit te brengen, maar uit mijn mond kwam alleen “Hommpffeee…” Ik prees me gelukkig in deze waaier. Het tempo was net iets minder moordend dan het krankzinnige tempo dat de renners voor ons aan het ontwikkelen waren.
Aan het front, in de Waaier van het Heden moet het een bloedbad geweest zijn. Dat zag ik pas toen we halverwege de koers ingehaald werden door de besten der Mohikanen: Paul den Edel en Jesper Dijksman. Heel even, een fractie van compassie, hielden ze in. Jesper had zelfs een vriendelijk woord voor een nieuweling over, Paul knikte nog eens naar mijn fiets en daarna vertrokken ze weer. Nog maar eens werd het tempo opgetrokken tot buitenaardse proporties.
De Waaier van Toekomst en Verleden bleef respectvol wachten op de volgende passanten. Ditmaal kwamen Frank Nijssen, die de eeuwige jeugd niet alleen uitgevonden maar ook gepatenteerd moet hebben, en Jos Leijten langszij. En hen wisten we, Hosanna!!, wel bij te houden.
Ondertussen was de finale voor Nieuwelingen begonnen. Rik Rozenburg, die als enige mee gesprongen was met de Waaier van het Heden won. Drie rondes na hen mocht Frank Nijssen de armen in de lucht steken als beste zestig plus renner. Daarna was het aan de vijftigers: Rassprinter Dirk Dijksman sprintte soeverein naar het goud. Bij de veertig plus was Maarten ter Weijde de sterkste.
Ja, ik had allang al af mogen stappen. Na de sprint der vijftigers had ik gewoon kunnen stoppen, een kopje koffie bij Sonja kunnen bestellen en dan, zittend op het terras de rest van de koers kunnen aanschouwen. Ik had op afstand kunnen zien hoe Paul den Edel, die als jong kind in een ketel toverdrank gevallen moet zijn, het resterende peloton voor de tweede maal dubbelde.
Maar ja, het is het clubkampioenschap. En dan mag je dus doorrijden en mee strijden om de Grote Bokaal. Of, laat ik eerlijk zijn, ik dacht dat het niet zo veel verder zou zijn. Ik rekende op nog zo’n ronde of vier na de sprint der vijftigers. En dus bleef ik in de baan en zagen de anderen vanaf het terras, met een kopje koffie van Sonja, hoe Paul den Edel langs kwam vliegen. En zagen ze hoe een aantal renners nog amechtig in zijn wiel ging hangen terwijl ik mijn hoofd boog. Nog maar twee rondes, dacht ik.
Maar twee rondes later werd er pas voor Paul gebeld en stak Kristel Nijssen, die naast huisfotograaf ook ronde-jury was, vier vingers op. Vier? Vier???? VIER???? Ineens begreep ik al die anderen, op het terras.
Gelukkig bleek Dirk Dijksman even onverstandig als ik geweest te zijn. Hij was zo beleefd op me te wachten om samen met mij de laatste rondes door te zwoegen. Natuurlijk liet hij me staan in de sprint om de zesde plaats. En zelfs de rode lantaarn, die toch prachtig bij mij mooie nieuwe rode fiets zou passen werd me niet gegund. Achter mijn rug sleepte Robbie Bruins die in de wacht.
Algemeen clubkampioenschap
| 1. | Paul den Edel |
| 2. | Jesper Dijksman |
| 3. | Frank Nijssen |
| 4. | Ron Smit |
| 5. | Dirk Dijksman |
| 6. | Paul van Schagen |
| 7. | Robbie Bruins |
Clubkampioenschap overigen
| 1. | Paul den Edel |
| 2. | Jesper Dijksman |
| 3. | Jos Leijten |
Clubkampioenschap 40+
| 1. | Maarten ter Weiden |
| 2. | Marcel Schagen |
| 3. | Vincent v.d. Kraan |
| 4. | Robert Zoetmulder |
Clubkampioenschap 50+
| 1. | Dirk Dijksman |
| 2. | Jan Visser |
| 3. | Paul van Schagen |
| 4. | Robbie Bruins |
Clubkampioenschap 60+
| 1. | Frank Nijssen |
| 2. | Robert Klinge |
| 3. | Ron Smit |
Clubkampioenschap dames/nieuwelingen
| 1. | Rik Rozenburg |
| 2. | Figo v.d. Kraan |
| 3. | Thije Schagen |
| 4. | Charlie v.d. Hoeden |
| 5. | Mick Stromeier |
| 6. | Loes Rozenburg |
| 7. | Kaj Vitalis |