H.S.V. De Kampioen

Onthulling hoogste punt Kopje van Bloemendaal

Voor velen was het ‘slechts’ een brievenbus. Zo’n rode (en later oranje), waar de brieven via twee verschillende gleufjes naar heinde en ver konden worden gestuurd. Wel eentje op een wat vreemde plek, zo bovenop het Kopje van Bloemendaal, de enige bult van betekenis in Nederland ten westen van Amsterdam.

Weinig gebruikt ook, waardoor in oktober de brievenbus door PostNL werd verplaatst. Een legitieme reden natuurlijk, maar één bevolkingsgroep was ontstemd. Want voor amateurwielrenners was die brievenbus een ijkpunt. Precies daar eindigde de beklimming van het Kopje en stopte de (figuurlijke) tijdmeting.

Gerrie Knetemann, die zijn klimtrainingen op het Kopje deed, zei het altijd al. Het was sprinten tot aan de brievenbus. Schrijver Tim Krabbé noemde de brievenbus op schrift. Hij schreef erover in zijn verhaal ‘Vorm’, gepubliceerd in de bundel ‘43 wielerverhalen’. Beneden bij de paal aan de rechterkant beginnen, boven bij de brievenbus op het horloge kijken. In 2009 vertelde hij in Trouw dat hij zijn tijden nog steeds bijhield. Veel langzamer werd hij niet. Van 2.19 in zijn hoogtijdagen, tot 2.29 dertig jaar later. Eenmaal wielrenner, altijd wielrenner.

Zonder finish was het Kopje onthoofd, schreef AD-columnist Thijs Zonneveld onlangs. Hij is met onder anderen Niki Terpstra verwikkeld in een gevecht om de snelste tijd op het Kopje. ‘Echte’ amateurs waren bij de brievenbus vooral blij dat ze weer konden afdalen.

Vandaag werd de wens van de wielrenners verhoord. Precies op de plek waar de brievenbus stond, werd met een heel randprogramma een monument geplaatst. Wat erop staat? Een actiefoto van ‘De Kneet’, tegen een oranje achtergrond. Zodat er geen misverstand over kan bestaan waar het Kopje echt ophoudt.

bron Trouw 7-5-2019